Publications

ບົດລາຍການການປະເມີນສະບັບນີ້ ໄດ້ອະທິບາຍລາຍລະອຽດສະເພາະເຈາະຈົງເຖິງຈຸດທີ່ແຕກຕ່າງຈາກກັນລະຫວ່າງ ສະບັບປັບປຸງໃໝ່ ຂອງກົດ ໝາຍວ່າດ້ວຍ ທີ່ດິນ ແລະ ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍ ປ່າໄມ້ ກັບ ສະບັບເກົ່າກ່ອນໜ້າທີ່ຂອງທັງສອງກົດໝາຍດັ່ງກ່າວ ໂດຍໄດ້ມີການປະເມີນໃຫ້ເຫັນເຖິງຊ່ອງຫວ່າງ ແລະ ສິ່ງທີ່ມີການປັບປຸງ ຈາກສະ ບັບເດີມ.

ບົດສະຫຼຸບຫຍໍ້ ‘ບົດຄົ້ນຄວ້າ ສິດນໍາໃຊ້ທີ່ດິນຂອງແມ່ຍິງໃນ ສປປ ລາວ’ ແມ່ນການສະຫຼຸບສັງລວມຂໍ້ມູນໂດຍສັງເຂບ ຈາກບົດລາຍງານການຄົ້ນຄວ້າວິໄຈ ແມ່ຍິງ ແລະ ສິດນໍາໃຊ້ທີ່ ດິນຢູ່ ສປປລາວ: ການປ່ຽນແປງຂອງຊົນນະ ບົດ ແລະ ຄວາມຝັນໃນອະນາຄົດ ເພື່ອຮັບປະ ກັນສິດເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນຢ່າງໝັ້ນຄົງ.

ແມ່ຍິງສູນເສຍການເຂົ້າເຖິງ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນ ເຊັ່ນ: ບ້ານທີ່ສືບທອດເຄືອຍາດຜ່ານທາງແມ່ຍິງໃນເຂດທົ່ງພຽງ ແມ່ຍິງໄດ້ຮັບມູນມໍລະດົກດິນນາທີ່ເປັນດິນສ່ວນບຸກຄົນ ສືບທອດຈາກແມ່ ແລະ ບ້ານ ທີ່ສືບທອດເຄືອຍາດຜ່ານທາງຜູ້ຊາຍ ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນໃຊ້່ດິນຊຸມຊົນສຳ ລັບການດຳລົງຊີວິດ.

ປື້ມເລື່ອງ "ແຜ່ນດິນຄືຊີວິດ" ແມ່ນປື້ມໂຮມເລື່ອງສັ້ນທີ່ຂຽນຂື້ນໂດຍນັກຮຽນມັດທະຍົມຢູ່ແຂວງພາກໃຕ້ຂອງລາວ ເປັນກໍລະນີສຶກສາ ແລະ ໃຫ້ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບຜົນກະທົບຕໍ່ກັບທໍາມະຊາດ ແລະ ສະພາບແວດລ້ອມ.

ດິນ ແມ່ນໍ້າ ແລະ ປ່າໄມ້ ແມ່ນສິ່ງທີ່ທໍາມະຊາດສັນສ້າງຂຶ້ນມາໃຫ້ຢູ່ຄູ່ກັບມະນຸດ. ຖ້າຂາດສິ່ງເຫຼົານີ້ ມະນຸດກໍ່ບໍ່ມີອາຫານຫຼໍ່ລ້ຽງຊີວິດຂອງຕົນເອງໄດ້.

ຮ່າງ​ກົດ​ໝາຍ​ທີ່​ດິນ​ສະ​ບັບ ປີ 2019 ​​ເຫັນວ່າ​ການ​ປັບ​ປຸງຫຼາຍຂື້ນກວ່າ​ຮ່າງສະບັບ​ຜ່ານ​ມາ ແຕ່​ຍັງ​ມີ​ບາງປະເດັນທີ່ກັງວົນ ດັ່ງນັ້ນ ຄະນະໃຫ້ຄໍາປຶກສາ​ກົດ​ໝາຍ​ທີ່​ດິນ ຈຶ່ງໄດ້ມີຂໍ້ສະເໜີ ຕໍ່ກັບປະເດັນທີ່ກັງວົນ 7 ຂໍ້

ນະໂຍບາຍການຫັນທີ່ດິນເປັນທຶນ (TLIC) ແມ່ນແນໃສ່ຫັນຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດ ມາເປັນເງິນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມພາຍຫຼັງ 10 ປີຂອງການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວ, ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ປະຕິບັດໃຫ້ປະກົດຜົນເປັນຈິງ.

ຫຼາຍກວ່າ 10 ປີ ພາຍຫຼັງໄດ້ຮັບການສ້າງ, ລັດຖະບານລາວໄດ້ຕັ້ງຄໍາຖາມກ່ຽວກັບປະສິດທິຜົນຂອງນະໂຍບາຍ “ການຫັນທີ່ດິນເປັນທຶນ” ໃນການສ້າງມູນຄ່າທາງເສດຖະກິດຈາກການຫັນເປັນທຸລະກິດຂອງທີ່ດິນອໍານວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ການຫຼຸດຜ່ອນງົບປະມານຂອງລັດຕໍ່ການພັດທະນາໂຄ່ງລ່າງພື້ນຖານ.

ບັນດາພັນທະດ້ວຍຄວາມສະໝັກໃຈ ທີ່ໄດ້ຖືກສະເໜີເຫຼົ່ານີ້ປະກອບດ້ວຍຫຼາຍມາດຕະຖານທີ່ບັນດາວິສາຫະກິດ ທີ່ດໍາເນີນທຸລະກິດພາບໃນ ສປປລາວ ຄວນປະຕິບັດຕາມ ເພື່ອສ້າງຕ່ອງໂສ້ຂອງມູນຄ່າຜະລລິດຕະພັນກະສິກໍາແບບມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ.

ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ໃນຊຸມຊົນເຂດຊົນນະບົດ, ຕົວແບບຂອງ ແຜນນໍາໃຊ້ທີ່ດິນ ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ມີຄວາມເຂັ້ມງວດໃນການຮັບປະກັນວ່າ ຊາວກະສິກອນມີທີ່ດິນກະສິກຳທີ່ພຽງພໍ, ເນື່ອງຈາກວ່າຜູ້ກ່ຽວມັກຈະລາຍງານຄວາມຕ້ອງການທີ່ດິນໜ້ອຍກວ່າ ເພື່ອຫຼີກລ້ຽງພາສີທີ່ດິນ.