Resource

ຮ່າງ​ກົດ​ໝາຍ​ທີ່​ດິນ​ສະ​ບັບ ປີ 2019 ​​ເຫັນວ່າ​ການ​ປັບ​ປຸງຫຼາຍຂື້ນກວ່າ​ຮ່າງສະບັບ​ຜ່ານ​ມາ ແຕ່​ຍັງ​ມີ​ບາງປະເດັນທີ່ກັງວົນ ດັ່ງນັ້ນ ຄະນະໃຫ້ຄໍາປຶກສາ​ກົດ​ໝາຍ​ທີ່​ດິນ ຈຶ່ງໄດ້ມີຂໍ້ສະເໜີ ຕໍ່ກັບປະເດັນທີ່ກັງວົນ 7 ຂໍ້

ສັນຍາ ແມ່ນການຕົກລົງລະຫວ່າງຄູ່ສັນຍາ ຊຶ່ງພາໃຫ້ເກີດສິດ ແລະ ພັນທະທາງແພ່ງ ເກີດຂຶ້ນ, ປ່ຽນແປງ ຫຼື ສິ້ນສຸດລົງ ແລະ ມີຄວາມສໍາຄັນຢ່າງຍິ່ງຂອງຄູ່ສັນຍາ ເພື່ອເປັນການປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດຂອງກັນ ແລະ ກັນ ແລະ ເປັນແນກທາງໃນການແກ້ໄຂບັນຫາ ຫາກ ມີຄວາມຂັດແຍ້ງເກີດຂື້ນ.

ນະໂຍບາຍການຫັນທີ່ດິນເປັນທຶນ (TLIC) ແມ່ນແນໃສ່ຫັນຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດ ມາເປັນເງິນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມພາຍຫຼັງ 10 ປີຂອງການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວ, ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ປະຕິບັດໃຫ້ປະກົດຜົນເປັນຈິງ.

ການລົງທຶນແບບມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ຖືມີຄວາມຈໍາເປັນ ແລະ ສໍາຄັນຢ່າງຍິ່ງ ໂດຍສະເພາະ ຕິດພັນກັບການຄ້າທີ່ເປັນທໍາ, ສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ເຄົາລົບສິດຂອງກັນ ແລະ ກັນ ຢ່າງມີຄວາມຍຸດຕິທໍາ.

ການປົກປັກຮັກສາປ່າໄມ້ແບບມີ ສ່ວນຮ່ວມຂອງຂັ້ນບ້ານ ຖືເປັນວຽກງານອັນສໍາຄັນ ແລະ ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະ ບົດບາດຂອງຊຸມຊົນໃນການປົກປັກຮັກສາປ່າໄມ້.

ຫຼາຍກວ່າ 10 ປີ ພາຍຫຼັງໄດ້ຮັບການສ້າງ, ລັດຖະບານລາວໄດ້ຕັ້ງຄໍາຖາມກ່ຽວກັບປະສິດທິຜົນຂອງນະໂຍບາຍ “ການຫັນທີ່ດິນເປັນທຶນ” ໃນການສ້າງມູນຄ່າທາງເສດຖະກິດຈາກການຫັນເປັນທຸລະກິດຂອງທີ່ດິນອໍານວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ການຫຼຸດຜ່ອນງົບປະມານຂອງລັດຕໍ່ການພັດທະນາໂຄ່ງລ່າງພື້ນຖານ.

ບັນດາພັນທະດ້ວຍຄວາມສະໝັກໃຈ ທີ່ໄດ້ຖືກສະເໜີເຫຼົ່ານີ້ປະກອບດ້ວຍຫຼາຍມາດຕະຖານທີ່ບັນດາວິສາຫະກິດ ທີ່ດໍາເນີນທຸລະກິດພາບໃນ ສປປລາວ ຄວນປະຕິບັດຕາມ ເພື່ອສ້າງຕ່ອງໂສ້ຂອງມູນຄ່າຜະລລິດຕະພັນກະສິກໍາແບບມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ.

ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ໃນຊຸມຊົນເຂດຊົນນະບົດ, ຕົວແບບຂອງ ແຜນນໍາໃຊ້ທີ່ດິນ ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ມີຄວາມເຂັ້ມງວດໃນການຮັບປະກັນວ່າ ຊາວກະສິກອນມີທີ່ດິນກະສິກຳທີ່ພຽງພໍ, ເນື່ອງຈາກວ່າຜູ້ກ່ຽວມັກຈະລາຍງານຄວາມຕ້ອງການທີ່ດິນໜ້ອຍກວ່າ ເພື່ອຫຼີກລ້ຽງພາສີທີ່ດິນ.

ການຮັບປະກັນການເຂົ້າເຖິງທີ່ດິນ ແລະ ຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ, ລວມທັງປ່າໄມ້ບ້ານ ແລະ ການຫາປາ, ແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ສຳຄັນ ຂອງວຽກງານຄ້ຳປະກັນດ້ານສະບຽງອາຫານ ແລະ ໂພຊະນາການ.

ຈຸດປະສົງຂອງເອກະສານນີ້ ແມ່ນເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເກີດຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບການພັດທະນາ, ແນວໂນ້ມ ແລະ ໂອກາດສໍາຄັນຕ່າງໆ ເຊິ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບທີ່ດິນ, ປ່າໄມ້ ແລະ ຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ